کجایی ای نوگل پرپر،ای علی اصغر،‌ای گل احمد

گلویت شد، پاره از پیکان، این نباشد مادر مرا باور

تو بودی ،هم بازی طفلان، زیب دامانم، ای گل خندان

شهنشه بردت سوی میدان، با رخی زرد و با لبی عطشان

که شاید رحمی کنند ات آن بی حیا لشکر،‌ ای علی اصغر

غمت را من،چون کنم چاره ، کودک عطشان، حنجره پاره!

ترک مادر کردی تو یکباره!

مگر خوابت برده در آغوشه علی اکبر، ای علی اصغر

کجایی ای زیب آغوشم، غمت مادر ،کرده مدهوشم

چنان بی تو آبو من نوشم؟!

شدی خاموشو نمی آید ناله ات دیگر، ای علی اصغر
شدی خاموشو نمی آید ناله ات دیگر، ای علی اصغر

غمت را من، چون کنم چاره، کودک عطشان، حنجره پاره!

ترک مادر کردی تو یکباره!

مگر خوابت برده در آغوش علی اکبر، ای علی اصغر

الهی حق شب مظلوم،‌ که شد از آب روان محروم

به حق این کودک معصوم

روا بنما حاجت ما ای خالق داور، ‌ای علی اصغر